Kendini Kabulden Başkalarını Kabule
Hayatta, karşılaştığımız insanlar arasında, onayladığımız ve kabul ettiğimiz kişiler mi çoğunlukta, yoksa reddettiğimiz ve kabul etmediğimiz kişiler mi? Başkalarını kabul etmenin, kendimizi kabul etmek ile bir bağlantısı olabilir mi? Cezmi, sıklıkla insanlara dair olumsuz düşüncelerini ifade eder: “Nasıl oluyor da bu kadar çok insan kötü olabiliyor? Kimi çıkarı için her şeyi yapmaya hazır, kimi ezik ve zavallı, kiminde ise ego tavan yapmış. Kimi insanlık değerlerinden uzaklaşmış, kimi cehaletin karanlık sokaklarında bilgiye sırtını dönmüş. Vicdanlar sessizliğe gömülmüş…” Acaba bu tür yargılar gerçekçi mi, yoksa bir yanılsama mı? Cezmi gerçekten haklı mı, yoksa gözden kaçırdığı başka şeyler olabilir mi? Tencerenin içi dolu mu, boş mu, kimse emin değil aslında. Belki de sadece sapa, kulba, kapağa odaklanıyor ve tencerenin içini göz ardı ediyoruz; yüzeysel görünüşlere takılıp kalarak, insanları derinlemesine anlamadan yargılıyoruz! Cezmi'nin değer